Pogięło mnie?

Ja to chyba jakaś pieprznięta jestem. Bo kto normalny dźwiga więcej niż waży?

No jak to kto? Matka wariatka!

Borsuk swoje gabaryty ma. Czuję to zwłaszcza w momentach, kiedy każe się nosić. A ostatnio leni się dość często, więc i lewy biceps wygląda u mnie prawie tak samo jak u Pudziana.

O torbie nie wspomnę. Ona też wyglada jak „walizka” strongmana, na „spacer farmera”. W sumie to porównanie nie jest takie bezpodstawne – ostatnio z wyglądu to ze mnie niezła wieśniara. Kołtun na głowie upchnięty pod czapką, kurtka jak galowy mundur leśnika, wiejskie jeansy z ciapami po Borsuczym żarciu i buty w sam raz na pole.

Sama torba to taka podręczna szafa z lustrem. Mam tam: porfel z komórką, butelkę z piciem, słoiki z żarciem, śliniak z plamą, pieluchy z rzepem, chusteczki nawilżane, smoczki wymemlane, zabawki grające, łyżeczki brzęczące, matę do przewijania, bodziaki do ubrania, rogal w woreczku, rękawiczki na sznureczku…

Do tego dochodzą zakupy: ziemniaki, buraki, śmietana zabrana, pół kury hop do góry, owoce, warzywa, kto ich nie je przegrywa, jeszcze serek i  bułki, zdjęte z górnej półki….

O wózku ważącym ponad 10 kilo nie wspomnę.

Nic dziwnego, że kręgosłup mi w końcu skrzypnął, potem chrupnął, jeszcze zgrzytnął no i łupnął.

Poruszam się jak Quasimodo. Położyć się na łóżku jeszcze dam radę, ale do wstania potrzebuję już dźwigu.

Poprosiłam Trolla o plaster rozgrzewajacy. I w momencie, w którym miałam go nakleić, przypomniałam sobie, że…. nie mam tam już wolnego miejsca! Pół pleców mam już zaklejone tape’ami. Różowe i zielone taśmy zalepiły mi też nogę.

W sumie tak sobie teraz myślę, że jak je poodklejam, to mogę zacząć przypominać oślizgłą meduzę, co to rozłazi się w 4 strony świata.

– Alicjo/ Borsuku, chyba jednak będę musiała wziąć jeden dzień wolnego, poradzisz sobie???

Matki nie biorą wolnego!

Matka zaciska zęby, zakłada gorset, wysmaruje się śmierdzącą maścią i zaczyna dzień od nowa.

Prawie zdrowa….